Ne Fırtınalar Yıkar Beni Ne de Sensizlik Yakar Beni

bazen insan akıp gitmek ister belli olmayan yere
gitmek istersin ama her tafar dağ tepe dere
kapılmışın artık o rüzgara savurdu mu seni bir kere
ne fırtınalar yıkar beni ne de sensizlik yakar beni

benim kitabım insanı sev diye başlar incitmeden
bunu yapan bizleriz dert verip derman çektiren ve sevmeden
hayata kızıp neden bu kadar öfkelenip sevgi vermeden
ne fırtınalar yıkar beni ne de sensizlik yakar beni

insanlar hep mutlu olsa bir birlerini sevip saysa
kime diyeceksin ki sen, hem kim seninle varsa
işte o zaman bağırarak o benim biricik aşkımsa
ne fırtınalar yıkar beni ne de sensizlik yakar beni

hani derler ya ' sevebilme ihtimalini sevdim '
ama nafile hep boş hayallerle sana aşkım canım derdim
sevebilen olsaydı beni bir canım var onu da seve seve verirdim
ne fırtınalar yıkar beni ne de sensizlik yakar beni