Ne Gariptir Hayat

Ne gariptir hayat bir insan için
Yaşayan hep ölür, ölüler suskun
Hele bu mevsimde nehirler hırçın
An yorgun, gün yorgun, akan su yorgun

Uslu olan tek şey yaşanılmışlık
Burada herşeyin rengi kırmızı
Seslerin ardından kapanan ışık
Başımda doğurur ay ve yıldızı

Ruhumun dışını saran bedenim
Gözlerinden uzak nasıl bir bilsen
Dikenin üstünde yaşayan benim
Gözümden yaşaran hüznüm ise sen

Canını dişine takanlar gördüm
Hani hayatını kora atanlar
Her yolun gidişi mutlak bir ölüm
Ölümüyse ancak yaşayan anlar

Aşk işte görünen, hasret ve özlem
Ki yaşamak budur, eceli bilmek
At gözlükleri ve ağızlarda gem
Bize kalan yalnız önünü görmek

Ne gariptir hayat bir insan için
Uzun bir yolculuk bilinmezliğe
Dönüşü olacak her bir gidişin
Az kaldı vuslata, beraberliğe

03.01.2010
Lüleburgaz
Şafak 134