Ne Güzel Şeymiş Vurdum Duymaz Olabilmek !

Sonun ne olacak.
Nasıl olmalı.
Bensiz ne yapacaksın.
Hiç düşünmüyorsun.

Ayrılık şarkıları, şiirleri ağlatmıyor.
Baş başa resimler bir şeyleri anlatmıyor.
El ele sevgilileri görüyor, maziyi hatırlamıyor.
Hiç üzülmüyorsun.

Hayata, yaşamaya.
Kaderine, bahtına, aşklara.
Ve hatta beni soranlara.
Hiç küsmüyorsun.

Dostlarına, arkadaşlarına.
Gezdiğimiz parklara.
Konserlere, sinemalara.
Düğünlere bile gidiyorsun.

Ayrıldığımıza can sıkmıyorsun.
Moralini bozmuyor, kafaya takmıyorsun.
Sevdiğim tarhana çorbasını bile yapıyorsun.
İştahın kesilmedi; yemeği her öğünde yiyorsun.

Her gün neşeli, huzurlu ve rahat.
Suç senin değildi; sanki sende yoktu kabahat.
Unutmuşsun bile kimdi ki ; Nihat.
Her zaman ki vaktinde uyuyorsun.

Saçlarına düşmedi Şubat`ın karları.
Gözlerini ıslatmadı Kasım`ın yağmurları.
Sanki terk edilen sen değilsin;
Ve hala çok güzelsin.

Ne güzel şeymiş,
Özgür;
Ve vurdum duymaz olabilmek.