Ne İlk Ne Son Haldir 2/3

I




(Çatlayıver
be sabır taşım
kırıklarda yansısın
en son ışığım)


bazen terk edilen köylerin
çıkmaz sokaklarında yankılanan
titrek bir köpek hırıltısı gibi
bazen eski bir kapı tokmağının
metalik yüzeyinde parlayan özgür bir ışık gibi

ey sesim ,sorma ahvalimi
vaziyet bildiğin gibi değil...

saçlarının karasında fena kısaldım
fena küçüldüm gözlerinin ışığında
ne ilk ne son haldir

bir gün , yok olup gidersem
ne uzat ne de büyüt gözünde
rumuzla bengi su ile


yok aslında benim de diğerlerinden farkım
aynı şiirler yazıyoruz tek bir kalem ve ikiz imgelerle
aynı elbiselerle pişti oluyoruz çıkmaz sokaklarda
aynı birbirine benzeyen insanlarla konuşuyoruz
yiyoruz
içiyoruz
geziyoruz

ve

sonunda hepimiz aynı toprağa giriyoruz



II


inceden bir özlem
en güzel saç telimi kandırıp
yapışıyor alnıma
kan -ter içinde aceleci
kırmızı kanatlı bir öfke sineği
kaşıyor acılarımı
bekliyoruz birlikte seni
gelmiyorsun sen
tüm vitrinler, gözbebeğimiz
adını yazıyoruz camlarına
insanlar geçiyor önümüzden
sen gelmiyorsun
kaşıntı dinmiyor
öfkem mi daha kırmızı
kırmızı mı daha çok öfke
belki de kaşıntının buharlaşıp
suya dönüşmesi
ne ilk ,ne de son haldir



III


onca ekildikten sonra bir tarlaya
bilemezdik
bulutun bir daha uzamayacağını
köksüz mavimize
dargın durabilme
Allah tarafından
kadınlara bağışlanan yeti değildir
her iki cinsinde ayakları vardır
istediği yerde dik durabilirler.

yer çekimi terse işleyen
ağaca tırmanan bir yılan
veya bir zürafa değildir
ah ! dik duruşlu kadınlar
onların hep kalbine vurur ağrılar

ne ilk ne son haldir
takıp takıştırmam
kırmızı ruj üzerine yeşil farlar
onca rengi bir anlık ölüme feda eden kelebekler
hep neden ölümsüzdürler


rumuz:bengisu