Ne Kadar Yalnızım

Ne kadar yalnızım,
Soğuk hastane odasında,
İnsanlar yığın yığın,
Aranan kayıp bir şifa,
Bir bir geçiyorlar önümden,
Çeviriyorum başımı hayata,
Canım yanıyor derinden,
Koridorları dolduran çığlıklarla,

Kimsenin bilmediği bir memleket,
Kolumda duran serumdan,
Kimsesizlik doluyor içime,
Nefes alamıyorum artık,
Seni çekemiyorum ciğerlerime,
Kanımdan akan yalnızlık,
Selamlıyorken ölümü hasretinle,
Gözlerime düşüyor karanlık.

Ne kadar yalnızım,
Soğuk hastane odasında,
Kimi bekliyorum bilmem ki,
Anam, babam bihaber,
Kimim var ki?
Zaten kim gelirdi ziyaretime,
Sabah akşam bir doktor,
Arada Melek hemşire,
Zaman zaman hüzün geliyor.
Refakatçi siluetime...

Bakıyorum odamdaki pencereden,
Kuş olsam, bulut olsam,
Süzülüp gitsem memleketime,
Gözlerimi toprağımda kapatsam,
Sen olsan birde,
Ben gülsem sana, ağlamasam.
Gerçekliğin düşünce gözlerime,
Ellerinin sıcaklığını saklasam.
İlaç tesiri titrek ellerimde,
Ah ölmeden sana sarılsam.
Kevgire dönmüş kollarımla,
Gözlerinin en gerisine baksam.
Son kez ben düşüp bakışlarına,
Hayalini alıp kendime, yol alsam.

Ne kadar yalnızım,
Soğuk hastane odasında,
Bir kız ağlıyordu az önce,
Dayanamıyormuş sancılarına,
Bir amca yolu şaşırıp,
Girince odama, görünce beni,
?Yaşın genç, ne işin var,
Haydi, kalk? dedi.
Gülümseyebildim sadece,
Ölüme gülümsediğim gibi.

Geleceğime gizlenen oğlum,
Hayalimde var olan sevgili,
Size kavuşmak isterdim.
Göğsümde uyutmak oğlum seni,
Diğer göğsümde uyumuşken,
Hayatımı adadığım sevgili,
Doyasıya izlemek isterdim.
Artık bırak hayalleri,
Hayatı bile... Es geçtim.
Bekliyorum sessizce Azrail'i,
Hayatıma giren kim varsa,
Beni çok seven sevgilileri,
Selamlıyorum saygılarımla,
Seviyorum beni hiç sevmeyenleri,
Hayat sahnenizde yer aldım ama
Affedebilir misiniz beni?