Ne Kaldı ?

Kirli bir dünya'nın gölgesine sığındık
Ne yüreğimizde merhamet kaldı
Ne avuçlarımızda yarınlar için düş.
Koştukça kendi ayaklarımıza takıldık.
Her gün cehenneme bir adım daha yaklaştık.

Oysa: umud vardı, inanç vardı.
Ellerinde uçurtmasıyla bekleyen çocuklar.
Göğsü cennet kokan anneler.
Dilinden merhamet akan dedeler vardı.

Ahh o yeni yetme gençler ah.
Ne sevda diye duygu bıraktı.
Ne saygı, ne irfan.

Ne sokak ta top peşince koşan çocuk kaldı.
Ne de misket için kavgaya tutuşan.

Ne kapi önünde kollarında bebeğiyle oturan kız kaldı.
Ne de yazdığı mektubu vermek için uğraşan.

Şimdi dünyaya koca sefalet kaldı.
Ekmek kavgasın da kıvranıp duran.
Sevda denizinde yığılıp kalan.
Merhamet döngüsünde evde kalan.

Saygı mı.?
Evlâdın, annesi ne bile kalmadı.
Suçlu  mu kim !
Dönüp ayna ya bakmayan...