Ne Mümkün
sağanak hüzün yağdı buralara
güneş de doğmadı bir daha
ayaklarım çamur deryasında
üstümdeki gri bulut
o günlerden hatıra
çiseliyor arada...
a kör veysel
eremedim sırrına
gündüz gece
yürüdüğün o yolda
tökezlemeden
düşmeden
bir adım bile atamadım hala
Veysel
"Benim sadık yarim kara topraktır."
derken, belki de aynı duyguyu anlatmıştı, ne dersin şairem?...
"iki kapılı bir han"damıyız....bilinmez.. dostun düşmanın sırrıdır bu ki yürür insan bir adım gittiğini fark etmeden gelir yolun sonuna kapı tek birinden diğerine geçiş var sadece
iyi ve kötü..eşik uzun bir bekleyiştir bilirsin düş ve tökezle sonra kalk ve tekrar o uzun ince yol
ve yürürken merhaba dediğinde kırlangıçlara bulutlara karanlığa ve ışığa adımlarını saymazsın belki..
iyi bir şiir kutluyorum
Buralarda da yağmur yağıyor sevgili Gülşen Hanım.Yol alnak hak getire.Aldığımız yolları da kaybettik.Sevgiler.😙😙😙😙😙😙