Ne Sevda Ne Şiir

herkesin bir duruşu vardır mesela

öyle bir duruş ki destan yazılıdır adına

vaktinden önce çekip gitse de bu diyardan

çekirgelerin kırılgan seslerinin ardında

noksan bir gece yarısına uyanır zamanla

yeşil bir ormanda toplanır

kudretli küheylanlar çok sonra

ırmaklar tersin tersin akar

güneş yakasına yapışır yalanlarınızın

yüzleriniz o an aydan parlaktır

şeffaflık çıplak gösterse de sözcüklerinizi

kararan yaprakların ardına sığınır

yine örtersiniz muhlis karaktersizliğinizi

ihanet kör bir bıçaktır lakin

iz bırakmadan üstünden geçilir

bakışlarında bin yalan gizlidir

yüreklerinde ne sevda ne şiir

uçması için gökyüzünde

özgürce bu şiirin

kuş besler gibi düş biriktir

belki bir gün hepsi silinir