Ne Sözü Doğru Ne Özü

Özü gibi olmayınca
Sürgüne mahkum yüreğin
elbet vatan nedir bilmez

ebedi kalmak isteyen
ışık yakıp aydınlattığı yüreği
karanlıkta hapsedip gitmez

cep boş cepken boş nasıl huzura varayım diyen
önce kul hakkı yüklenmez

atılan her adımda harama gidilirken
arkada kırık bir kalp bırakılmaz

boynu bükük yaralı kuşa vicdanı sızlayan
sevdasını dileyeni gözü yaşlı bırakıp gitmez

ne sözü doğru ne özü
nasıl böylesini sevdi can bilinmez