Ne Tuhaf Adamlar Bunlar

bozulmadı sana ettiğim yeminler
düğmeleri farklı iliklere iliklenmiş,
beyaz bir gömlek gibi saf
rüzgardan savrulmuş kravat gibi
kimi sağda ,kimi solda
ol ki
bulamayasın
bende bulduğun kaçış yolunu

I

görüntüleri olsa da aynı mekanda ,kafaları hep ayrı diyarda
küçük dağları yaratan cüce benim
üstenden baksan, alttan da baksan hep aynı boydayım

derken bile:

gözlerinde hep o kırmızı ışık

sakın ha geçmeyin

aşk bize uğramayacak besbelli!

yollamayın kumdan kalelerine
beş bacaklı deniz atı nöbetçilerini
sevmeyin ellerini

uzantısı gibi dursa da saçlarınızın
allahın cerrahıdır o
hep kırmızıya kanan çocuk gibi
ağlarken seyretmesin beni
çıplak perdeyi çekin kenara

bu boş odada ;

nekoltuk

ne kanepe var

ne tuhaf adamlar bunlar





ıı

merdivenle çıkıyoruz aşka
komşular duymasın diye aniden çıkan kuzen rolü bende
aklına sonradan düşmüş arka duvarı sırtlamış yine
niye yerçekiminden bahsetmedi kimse
düştüm düşlerimin aşk merdiveninden yine ve ben niye
yatağın üzerinde kırmız örtü ,
yerdeki halılarda kırmızı
her şey kırmızı ,mumlar bile

sakın ha geçmeyin

aşk bize uğramayacak besbelli

ne tuhaf adamlar bunlar

III

? ne bulduysan dilinden buldun ,fazla konuşmayacaksın be kadın'

yat yatağa
çıkart gözlerini
koy gömme dolaba
bir de sevginin evrenselliğinden bahsediyorsun hele
uzaylılar getirse iki yüzlü ayrılığı müdahale gerektirir mi?
çekirdeklerini düşürme ,dişlediğin elmanın
hamiline günah yazmaya hevesli yer gök
yerde yatan şarabın ağzını yukarıya dogru dik
evrenselliğe hiç gerek yok
aşk insana paralel acılar değil, dik acılar çektirir


IV

en son gün
yolluk niyetine boşalttı tüm buzdolabını
saadet diledi sonra doluydu elleri
pencereden süzülen ışıkta, siyah perde kesintisi
esinti tatmin etmedi
sıcak hazirandaki terini
ellerine bağışladığım gözlerimi bile görmedi
sonra yok oldu
kuzey yıldızının sönüşü gibi
karanlık gecelerde hep aradım

sonra bulamadım

sonra anlatacağım sonunu