Ne Yapsan Üstüme Alınıyorum Hala!

Bu öyle birşey ki..
Öyle bir sevgi ki insan kendini ister istemez önemsiyor işte..
Biliyorum bittiğimi... sende..
Ama yapamıyorum belki vardır birşeyler diye düşünmedende..
Kim bilir belki kalmışımdır birazda olsa içinde..
Hani sen benim senin için bu kadar ağladığımı bilmedin bu kadar çok sevdiğimi görmedin ya..
Belki bende o kadar kördüm göremedim..
Belki sende sevdin bilemedim..
Bir umut işte benimki..
Hala olmaması gereken aptal bir umut sadece..
Söylediğin duyduğum senin hakkında ondan bundanda olsa bildiğim ne varsa üstüme alınıyorum işte..
İstemeye istemeyede olsa alışmak zorundayım beni hiç sevmediğine ve sevmeyeceğine..
Bu fikre katlanabilmek zorundayım..
Çünkü bende bu umut oldukça bu acı bitmez..
Gözyaşlarımda dinmez..
Bitirmek zorundayım, senin gözündeki beni görebilmek zorundayım..
Acaba aklından kısa sürelide olsa geçiyormuyumdur fikrini çıkarmalıyım yüreğimden..
Alışmalıyım artık,alışmalıyım..
Öğrenmeliyim;
Sende hiç olmadığımı olmayacağımı..
Ve üstüme alınmamayı *