Ne Zaman Düşsem...

Ne zaman düşsem bu Reha akşamlarında;
Yıkılır surları kalenin,
Boğulur bütün balıklar sularında dergâhın,
Göçmen kuşlar vazgeçer yolculuklarından
Ve
Tersine döner hüzünler... ne zaman içsem.

Ne zaman kaybolsam dar sokaklarında Harrankapının;
Bin cinayet işlenir.
Kaybolmuş bir çocuk ağlar... yankısız.
Ve analar çığlık çığlığa haykırır o an.
Bir kaçak yakalanır Yakubiyede... kimliksiz.

Ne zaman dağılsam gökyüzüne;
Yağmur yağar Harrana.
Harran...
Esmer çocuk... kurak sevda...
Ağlamaz da gözlerime bel bağlar...

Ne zaman kaybetsem kendimi;
Günaha bulanır peygamberler şehri.
-ki
Her mahallede on camii bulunur da,
Her camide on kişi bulunmaz o vakit.

Ne zaman vedalaşsam yalınayak aşklarımla;
Sağırlaşır korna sesleri asfaltında ayrılıklarımın.
Akabe'de bir otobüs devrilir... ne zaman gitsem.

Ne zaman yansam gurbetlerde... bilirim.
Küllenir köprübaşı meyhanelerinde sarhoş dostlarım.
Ve ne zaman dalsam bu çekilmez dertlere,
Uyuyamaz o gece çileli bir kadın Eyubiye de...









Not: Harrankapı, Yakubiye, Akabe, Köprübaşı ve Eyubiye Urfa'daki bazı semt isimleridir.







27.05.2002/Antakya