Ne Zaman Karanlığa Uçsa Kanatlarım..

Ne zaman karanlığa uçsa kanatlarım
Minik bir meşale olup aydınlanır aklım
Kırılır dökülür sonra birden o hep bildik kelimeler
Köşede yüklem ihtiyar amadır ;
Kalır bana yalnızlığım..

Ben ruhumu gözlerim ruhum beni
Bir ova olur sonra gözlerimiz, ıssızlaşırız
bağrı yanık kelimelerdir yaralar kanar sonra
Kabuk bağlar sonra gözyaşına benzeyen çiçekler
İçin için hicrana döner yakut düşüncelerimiz.!

Açmak istemem sırlarını kelimelerin bu yüzden hiç
Yetim ve sakatlığına masallar düzen
Çölde teslim olmuş kum tanesi nasıl acizse
Çelenkler cenazede ne kadar zavallı
Parlaklığı o kadar cesur ,serindir ve asildir gündüzlerin.

İşte ellerim, işte yarım kalan karanlık ,yüz yüze geldiğim gözlerim
İşte boynu bükük karıncadan mütevazi harfler
Köşede garip bir kuş gibi seherin ıssız yolcusu zaman
Ufukta kendilerini bekleyen yarı aydınlık
Bir delişmen gün bekler gibi dostlarımdır sancılanan dizeler..

08/12/2006..