Nebula

içimde siyah bir bulut yağdı yağacak
top böceklerini diziyorum her umuda karşılık
sonu olmayan bir kumsalda yürüyorum
kolumda yapraksız bir çınar ağacı
konuşmuyor benimle sessizlik
başka bir sarmaşığa mı vermiş gönlünü
gün ağarıyor
tekim doğum ve ölüm gibi
iki kişilik olan sadece aşk
hissedince buz kesiyor artık yüreğim
korkaklar gibi titriyorum
çünkü
kötü ve hainsin sevgili
tutkunun intikamını mı alıyorsun benden
yüreğime saplı bir bıçak
acıtıyor
çikolatadan siyah yıldızlar yapıyorum
süslü küçük kutulara
cadılar bayramı için satılık
kendi sağanağımda ıslanıyor gözlerim
şişmiş ve kızarmış
al senin eserin bunlar
buruştur koy ceplerine ve unut gitsin
modası geçmiş van gogh sarısı elbisemi arıyorum
kirli geçmiş zaman sandıklarında
gökte pluto ayrılış ve ölümün gezegeni
korkuyorum
sert bir tokat atıyor yüzüme
alıyor öğretinceye kadar her şeyimi
büyük bir kapının önünde birikmiş bekliyor
dünya boyutunda işi bitenler
bir adam bağırarak küflü şarkısını söylüyor
öldüm beni toplayıp gömün
tüm tükenmiş kalemler
feneri başka bir sevgilide söndüren vefasız sevgili
kendi yayının okuyla vuracağım seni hiç acımadan
intikam, intikam, intikam
bir nebula olup kayboluyor kara delikte
kaçırıyorum elimden
kendi sağanağımda ıslanıyor gözlerim
kes artık kararımı evrenin altın makası
sıkıldım