Neden

hayat mı zor olan yoksa benim hayatım mı zor bilmiyorum
tek bildiğim köşeye sıkıştığım...
üst üste gelen acılarla darmaduman olduğum

tamam bir insanın her istediği olmaz
ama hiçbir istediği de mi olmaz?
hiç mi gülmez bir insan aşktan yana?
hep mi ağlar hep mi acı çeker?

bir kez olsun mutluluktan ağlayamaz mı?
ya da birini unutmak neden imkansız?
yoksa onu imkansız yapan da mı benim?

onun bir gülüşü bir ömre bedelken
neden benim gözyaşım ömrümü tüketecek kadar çok?
ben onun için canımı vermeye hazırken
neden o bana bir kez olsun canım diyemiyor?
ya da demek istemiyor...

o şimdi bir başkasının
bense hala onu bekliyorum
gelmeyeceğini, gelse bile sevmeyeceğini bile bile
bana hiçbir zaman canım demeyeceğini bile bile
onun yolunu gözlüyorum...

artık onu sevmek, onu beklemek istemiyorum
onun hayalini kurmak, onun için ağlamakta istemiyorum
ama neden hala bekliyorum?
ve deli gibi onu seviyorum...

neden gitmiyor içimden, neden söküp atamıyorum?
neden kalbimin ısrarla acı çekmesine katlanıyorum?
neden hala ağlıyorum.... işte bunu anlamıyorum.....