Neden Bu Kadar Üşüyorum

Gökyüzü hüzünlü,
Yer hüzünlü,
Nereye baksan hüzün sergiliyor,
Yaman esiyor rüzgar,
Ağaçların dalları sallanıyor,
Son yapraklarda savruluyor yerlere,
Ağaçlar soyunuyor hüzünle örtülerinden...

Çiçekler boynu bükük duruyor dallarında,
Renkleri daha solgun,
Önceki kokularından eser yok,
Kimiler dayanamamış soğuğa,
Kurumuş olarak duruyor.
Dallarında...

Gökyüzü belli olmuyor,
Bazen kararıyor,
Kara bulutlarla gömlek giyiyor,
Hırçınlaşıyor,
Aniden matemlenerek ağlyor.
Bir bakarsın güneş doğuyor.
Bizleri sadece aldatıyor,
Eski sıcaklığından eser yok...

Yaman esiyor rüzgar,
Karşıki dağlar karlarla örtülü,
Rüzgar estikçe soğuk getiriyor,
Saçlar uçuşuyor.
Vücut üşüyor,
Yanaklar kızarıyor,
Eller titriyor soğuktan...

Bu gece belli oluyor,
Uyku yok gözlerimde,
Hayalinle sarılmış dünyam.
Nereye baksam her yerde, duvarlarda,
Hayalin var.
Hayaline baktıkça duygulanıyorum
Gözlerin hüzünlü görünüyor
Kirpiklerinse ıslak...

Sen hüzünlenme bitanem!
Dayanamam senin üzülmene.
Dayanır mıyım gözyaşlarına?
Seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun !
Bırak üzgünlüğünü,
Sil gözyaşlarını,
Bırak senin yerine,
Ben üzülüp,
Ben ağlayayım!...

Elektrik sobası yanıyor,
Verdiği ısıdan hiç fayda yok,
Neden bu kadar üşüyorum?
Hava mı çok soğuk,
Yoksa hasta mıyım?
Hava mı çok soğuk?
Yoksa ben mi çok üşüyorum?
Odam oldukça sıcak sayılır.
Bu kadar çok üşümek havadan değil,
Sensizlikten olsa gerek!