Neden Hep Şairler Gizlice Ağlar

Kalemi haykırır yürek yastadır
Neden hep şairler gizlice ağlar
Çile derğahına gelen postadır
Neden hep şairler gizlice ağlar

Bazen Mansur olur bazen Pir sultan
Karacoğlanlardır ışığı tutan
Zannetmem kaygısız çekilip yatan
Neden hep şairler gizlice ağlar

Süsler sevdasını renklerden renge
Gök kuşağı gibi düşer ahenge
Çığlığı isyanı tutarsız denge
Neden hep şairler gizlice ağlar

Duyguları halk dilinde yaşanır
Kalemi yiğittir pusat kuşanır
Gönül terler gözden yağmur boşalır
Neden hep şairler gizlice ağla

Kul Garib'im tebessüm var yüzümde
Yaş kalmadı gayrı gönül gözümde
Azıcık da şairlik var özümde
Neden hep şairler gizlice ağlar