Neden Kırmızı Severler

Cazibeliği elbette tartışılmaz,
Hayat onsuzda yaşanmaz,
Sadece onunlada.
Neden kırmızı sever insan?
Bunca renk arasından.
Sarıya ne oldu?
Güneşte fazla durduğundan rengi mi soldu?
Ya siyaha ne demeli?
O benim sevdiğimin gözlerinin rengi.
Mavi adına şiirler yazılan mavi?
Senide sevemiyorlar kırmızı gibi.
İnsanlarda bir başkadır onun yeri.
Yılbaşı gelir,
Kırmızı donlar alınır,
Sevdiğine aşk ilan edilir,
Yollarına kırmızı güller serilir.
Düğün,dernek,bayram,cenazelere,
Hep kırmızı çiçekler gönderilir.
Anlayamadım şu kırmızının cazibeliğini.
Adeta eritiyor insanın dışını,içini.
Evlenilir yataklar yapılır,
Üzerine kırmızısından ipekler serilir.
Çok çocuk olsun diyede,
Köşede tadına doyum olmaz sarı baklavalar dururken,
Kırmızı kırmızı narlar yenilir.
Hele birde çocuk benizsizse,
Kırmızıyı giydirirler üzerine.
Benizsizliği belli olmasın diye.
Anlaşılan bu kırmızı,
İnsanın yaratılışı,
İçi kırmızı,dışı kırmızı,
Renkleri unutturan renk hırsızı.
Ah ulan siyah,
İnsanlar seni çok sevebilirdi,
Sen içimizi karartmasaydın.
Ya beyaz hele seni,
Bırakmazlardı hiç seni.
İnsanların hayatında herzaman kar gibi olsaydın.
Kırmızı işte cazibeli,
Göze geliyor albeni,albeni.
Kaynatıyor insanın dışını,içini.
Damarlrı kessen kırmızı,
Oskara baksan kırmızı,
Saraya varsan kırmızı,
Dikene sorsan kırmızı,
Hiç başka renk diyen var mı?
Varı da kırmızı,yoğu da kırmızı.
Renklerin renk ağası,paşası.
Sana inat seviyorum siyahı,
Var mı bunun başka dahası.
Sana inat,
Saçım siyah,gözlerim siyah,
Damarımı kessen kanım siyah,
Gönlümün sultanı hepten siyah,
Hayatımdan çıkardım seni eyvah!
Seni sevenlere selam,
Ben gidiyorum,bana eyvallah.