Neden Söylemedin İstanbul

Aşk sabaha karşı bu sıralar Beşiktaş'ta..

Ağustos'u Eylül'e,

onu bana bağlayan gece.

Bana yazdıran, hece hece...

İşte bu gece..

Saat ikiyi çeyrek geçe.

Hatırladın mı İstanbul ?

Tam da boğazın dibinde.

Sonbaharı karşılarken biz,

bu aşkı karşılamıştın sen.

Peki ne oldu akabinde ?

O aşk artık yok İstanbul.

Anlamışsındır zaten o kaldırımda

yalnız oturmalarımdan.

Bir başıma gelmelerimden,

geldiğimde uçmayan turnalarımdan...

Omzumda yatarken

saçlarını koklayarak ben

sana bakıyordum İstanbul...

Neden söylemedin gideceğini ?

Tek kalemde sileceğini !

Neden demedin sevmeyecek diye ?

Ah be İstanbul, niye ?

En mutlu anımmış, farkında değildim...

Bari bunu söyleseydin be İstanbul.

Çünkü ben senin de önünde eğildim...

Sen ne aşklar gördün anlamalıydın !

Ne aşıklar gördün anlamalıydın...

Sen anlamalıydın ki ben ağlamamalıydım...

Şimdi gelip bana ağlama !

Neden söylemedin gider diye ey İstanbul !?

Aşk geçen sene sabaha karşı bu sıralar Beşiktaş'ta.

Onda bitse de,

bende son bulacağı yer belli;

Çamurdan kahveye çalmış beyaz bir taşta...