Nedir Seni Mahzun Kılan

Üzülme ey gönül nedir seni mahzun kılan

Ne kadar ki fakirle zenginin mesafesi
Bir metre fazladan mı kaputun endazesi

Neyi sınar yaratan Habil ile kabilden
Hangi defter geçti ki mahşer günü kabulden

Boy farkından mı yoksa endam mı hakir eden
Çoğa tamah değil mi Karun'u fakir eden

Hangi gönlü açtı ki deve yükü anahtar
Ruhunu ziyan etmiş, bulunmaz bundan ahtar

Bil ki tükenmez, azmış nefisten hiçbir emel
Zenginle fakirin den/gi katışıksız ecel

Zaman değişir, makam değişir ölümse asla
Sakın bükme boynunu her kimsen hakka yasla


Üzülme ey gönül nedir seni mahzun kılan


Hüzün Allah'ın lutfu bağ kurar sevdiğine
Yarasız aşk olur mu kabul et verdiğine

Kapa fısıltıyı sen yorma sakın usunu
Bırak şeksiz şüphesiz ver arı namusunu

Yar ile yara kalpte karlı pekmez gibidir
Biri yanar biri donar kışla yaz gibidir

Vuslata kadar sürer yürekte sıtmaların
Hoş ol yarla yaradan bitsin dilemmaların

Arama kendini sen başka yerlerde sakın
İllaki göreceksen aynanda bulacaksın

Hata kusur sendedir çekiyorsan kasavet
Kendini bilsen tanısan budur işte keramet

Üzülme ey gönül nedir seni mahzun kılan


Görmeden sevebilmek onu hissetmek candan
Her dem seni görüyor al gıdanı bu kandan

Nurundan yaratmadı mı tende saraylarını
Bırak yunsun necaset, bırak elin ayaklarını


Ölü itiraz etmez ölmeden öl dünyada
Ver varını Allaha çekme yükü sırtında

Giy şükürden zırhını olma fani tamahkar
Kendinden başkasında arama sen günahkar

Aşk kapanmayan yara kana yüreğim kana
At hüznünü korkmadan meylini ver o hana


Düşünme kimi zengin kimi fakir ihtiyar
Müşkülü hak aşkı olan olur her dem bahtiyar


Sırlıses kaşır derdi bulsun diye teselli
Halleri perişandır yaşı olsa yüz elli