Nefes Almak Yetmiyor

Sabahın bir ucu artık akşamda
Gündüzler de gece gibi suni
Ve bir o kadar ısmarlama...

Bahçemdeki zavallı gül
Yaslanmış zamanın kalbine
Dün gece intiharı düşünüyordu
Solgun yüzünde depremler vardı
Ve üşüyordu

Neden hiç değişmiyor insanların silüetleri
Sanki durma noktasına gelmiş gibi
Bir girdabın ortasında ama
Nedense kımıldamıyor hiçbiri

Bu talihsiz yeryüzü coğrafyasında
Tahammül zırhını kuşanan bedenim
Ruhumla kıran kırana bir meydan savaşında

Peki kim sunacak gövdesini şafaklara
Ateşten gömleği kim giyinecek?..

Alışmak gerek artık uzun soluklu koşulara
Ceylanları pervasız koşturmak gerek
Yakarak denizleri ve gemileri
Suretleri gölgelerden ayırarak
Geleceğin cetvelini aynaya tutup
Yansıyan ne varsa yüzümüze
Görmeli...

Kiminin çabası yaşamak
Kimi yaşama küsmüş
Kimi göz dikmiş yükseklere
Kimi sevdaya düşmüş
Ben hazan diyorum..
Ama hazan yağmursuz olmaz
Nisanın çilesi bitmez yoksa
Kışlar rüzgarsız olmaz..

Artık nabzını tutmalı vaktin
Bu gürültülü kesif duman ortasında
Nedir peki insanı ayakta tutan cevher
Aklını ve şuurunu örseleyen
Uğruna gözyaşı döktüren
Uykularını haram eden şey
Nedir?

Kalbim hala vakitli vakitsiz çarpsa da
Boğazımda bir düğüm
Ayaklarımda zincirden bir bağ
Gözlerimde puslu gelgitler
Çiçekler bükmüş boyunlarını
Bahçemdeki gül gibi intiharı bekler

Su içmek hava almak artık yetmiyor
Ne zaman yağmur yağsa ben güneşi özlüyorum
He dedin mi dikenli yüzüne yaşamın
İşte o yaşamaktır biliyorum

Dedim ya yıldızı yok gecemin
Mumlarla aydınlanır benim şehrim...