Nefesim Boğuluyor

hüzzam olup ağlıyorum
takılıp kör karanlığın peşine
gecesine mahpus, yarım aydınlık yıldız oluyorum bazen
düşüyorum da toplarken çakıl taşlarını
dizlerim acıyor, kanıyor da şakağına barut değmiş güvercin misali

tökezleniyor
karanlığım ışığıma
sönünce kainatın kandilleri

zulüm emişiyor katilinle
isli bir hikayenin satır aralığında
katlimin cinayetini okuyorum, yitik şairin ilk romanından

namlu olup alnıma değiyorum
arpacığından kaçışırken korkum, darağacına takılıyorum
ilmek oluyorum urgana, kopuyorum

nefesimi boğuyorum
kızıl saçlarında
akşamın

gün batımını içiyorum kırmızı şarap misali
lodosun ezgisine takılıyor hayalim
hüzzam olup ağlıyorum.....