Nefesim Dar Kalbim Ağır

Bir şey gey koptu içimde, sesi sessiz, Ne bağırabildim, ne sustum tam.

Kalbim bir yumruk gibi kaburgama sıkıştı , Nefesim, sanki yarım  kalmış bir kelime.

Hazır değilmiş, dedi -

ben zaten çoktan düşmüştüm o cümlenin içine.

Bir tarafım hâlâ orada, diğer tarafım gidemiyor bile.

Zaman geçiyor diyorlar,

ama saatler bile beni bekliyor sanki.

Her tik tak, bir "keşke" yankısı

Yine de biliyorum...

Bir gün, bir sabah, bu ağırlık da hafifleyecek,

ve ben yeniden nefes alacağım- tam, eksiksiz, kendim olarak.