Nefesim Hala Adın Kokuyorken...

Nefesim hala adın kokuyorken dur bir dinle:
Geçip gitme saati gelen trenler gibi
Sonraki durak yalnızlık,
Bilirsin ki yalnızlık; paylaşılamayan bir varlık

Nefesim hala adın kokuyorken cesaretlen:
Sen korkarsın sana tapandan ,
Parmak uçlarıyla tutarsın elini
Yada üfleyerek öpersin:
Yoğurttan ağzı yananlar gibi...

Nefesim hala adın kokuyorken bir düşün:
Bir anım geçmiyor sensiz
Yada hiçbir şiirim yoktur süslemediğin.
Tavla müsabakalarımız,
Ülke kurtarma ülküsüyle dolu siyasi tartışmalarımız,
Kayırmalarımız ve kandırmaya çalışmalarımız birbirimizi.
En çokta sarılmalarım;
kusma sonrası çıkan titremelerinde.

Nefesim hala sen kokuyorken gel:
Kalplerimiz taşlaşmadan aşklaşsın yeniden
Unutma sonraki durak yalnızlık
Bekleme...
Koş gel...



Levent Bal
04:08:2007 (02:10)
Cumartesi
Eskişehir