Nefret

/Duygularıma mağlup son kağıdım.

Feda olsun .

Ve tek suç ortağım bir kalem.

Tanık ol mürekkep./

1

Yabancısı olduğum bir alfabenin

bilmediğim işaretlerinde gizliydi adın.

Baktıkça kafamın karıştığı işaretler işte.

Yarım bir cümleyi bile tamamlamayan anlamsız bir yüklem gibiydin.

Yüzünü unutup buralarda

bir nefrete benzettiğin koca bir şehir bıraktın bana.

Gitmesen,

Ben seni böyle de sevebilirdim.

Şimdi senden

göğsünde martılarla bir deniz,

Ve nazlı bir İstanbul alacağım var.

2

Bu sabah söz verdim kendime.

Kapı aralığından sızan bahar havasına uyup,

yeni açan çiçeklere benzeyecektim.

En güzel mevsimini bende unutmuş gibiydi serseri bir yıl.

Yüzün mü,

Çok uzaklarda bir yerde unuttum.

Kilerimde eskiyen paramparça bakışların.

Sanırım böyle daha iyiyim.

3

Budist bir dervişin inzivaya çekilmesi gibi saklandım acılardan.

Dünyevi bir yara en taze yerini arıyordu dikiş tutmayan derimin.

Bir çığlığa benzeyen rüzgarın yüzümü yalamasına alıştım artık.

Üstümden soyup atasım var tüm merhemleri.

Geçmişimin bükük boynuna dolandı bugünüm.

Baksana,

yarına ne de güzel hazırlanıyorum.

4

Ağzımda dünden kalma bir tütün tadı.

Asırlık bir şarabın boğazımı yakan her zerresiyle zehirleniyorum sanki.

Adının geçtiği her cümlede kan tükürüyorum.

Çiğneyip çiğneyip parçalayamadığım ağrı taneleri damağımda.

Bir işe yaramayan dişlerimi kırasım var.

5

Kuyruklu bir yıldızın kaymasını izlerken farkettim.

Korkulacak bir şey yokmuş gecenin karanlığından.

Dünyanın diğer ucunda oyalanan güneşin suçuymuş hep körlüğümüz.

Birbirimize çarpa çarpa kırılan hayatlar gibiydik.

Romantik bir yağmur yağsa aşktan da korkmayacaktık belli ki.

Zamansız dağılan bulutların şerefsizliği işte.

Bu yüzden adımlarımı daha sert basıyorum yere,

Ve acıma duygumu kaybettim,

yazdıklarım hükümsüzdür.

Bundan sonra istediğin yerden vur vurabilirsen.

Benim acıyacak hiçbir yerim kalmadı.

6

Başlarken söz vermiştim

adınla kirlenmeyecek diye hiç bir satırım.

Kağıdın alt köşesine düşen

bir kaç damla yaşa bakıyorum oysa şimdi.

Dağılan bir kelimenin

lacivert anlamsızlığında buğulanıyor gözlerim.

Kalemi suça alet eden parmaklarımı

 parçalayasım var.

7

/Ve unutma

nefretim

Bir şiir uzaklığında./

Yazdırma bana.

.

.

......

Bkrçkmk/istanbul/1mayıs/