Neredesin

Yola çıktığımda değil,

yoldan çıktığımda başladı bazı hikayelerim.

Binlerce kelime türettim,

onbinlerce cümle tükettim de,

bir tek,

sana dair sözcüklerim kördüğümdü sevdiğim.

Nerdesin..?

En son,

ne zaman giyindi sonbaharı yaprağın.

En son,

ne vakit söz geçiremedi kendine yüreğin.

Senden geçen,

bütün duraklara meyilliyken gözlerim,

alıp başını yollara küstü şahirlerce efkarım.

Nerdesin..?

Uçuruma düşerken bakışlarım,

müsaitsen sana karışacaktı soluğum.

Öpülmeyi bekleyen dudaklarım çatladı,

ve ben en çok,

senin yüzünde işaretlediğim yerlerde kayboldum,

çıkmadı ne sesim ne de soluğum.

Nerdesin..?

Bir şarkı asılıyordu notasından,

sen yoktun,

karanfil kokmuyordu artık yüreğimde çiçeklerim.

Bir hüzün gözlerimden öpüyordu,

ve kim çalsa kapısını kalabalıklaşıyordu içim.

Nerdesin..?

Bir nehirdim oysa kendinden göçen,

dokunaksız değildi hiçbir gönül anlardım.

Binlerce kilometre koşarken acılarım,

sen hiç görmüyordun,

ki uzaklığındı bir sonraki durağım,

ve ben adını,

en çok istasyonlarda haykırdım ama duymadın.

Nerdesin..?

Yalnızlığı hiç büyümedi çocukluğumun,

kaç basamak varsa sensizliğe tek tek çıktım.

Bırakta soluklansın cümle aralarım sevdiğim,

iki şekerli çay içsin gözlerinde,

çünkü ben,

senin sokağına bağdaş kurmaktan,

ve her satırı,

sana dokunan şiirler yazmaktan hiç yorulmadım.

Nerdesin..?

Kırk yerinden kırıldıkça kırgınlıklarım,

değiştim ben de herkesler gibi.

Adresi değişti evimin, şiirimin tarzı değişti.

Rengi değişti yüzümün, uykumun saati değişti.

Değişti gülüşüm herkese ve herşeye

ama ben,

içimdeki sana hiç değişmedim sevdiğim.

Nerdesin..?

İyi misin diye sorma artık ne olur,

çığlık çığlığa susmaktan tükendim.

Kaç mektupta ıslandı da şiirlerim,

adımla seslenir gibi kulağımdaydı sesin.

Bir sen yoktun bütün varlığımda,

bir sana dokunamamaktan muzdaripti ellerim.

Nerdesin..?

En çok,

senin yüksekliğinden düştüm oysa.

En çok,

parçalanışıma değil sende toparlanamayışıma üzüldüm.

Yeniden tanısam,

bir kez daha sımsıkı sarılırdım sana inan.

içsesimde,

hep sana bestelenmiş bir notaydı zaman.

Duy beni sevdiğim,

uzaklar yalan, mesafeler yalan, yollar yalan.

Ben seni,

çıkıp gelecekmişsin gibi bekliyorum her an.

Nerdesin..?

Çünkü bekleyince,

sanki gelecek, geçecek, sevecek gibiydin.

Ki Züleyha'nın lügatinde,

Yusuf'tan öte bir sözcük yoktu bilirdim.

Ben en çok,

çiçeklerin solduğu mevsimde filizlendim sana.

ve benim,

gömülmek istediğim tek yerdi kalbin.

Nerdesin..?