Nerede Çoğaldı Susuşlarım

İlkin nerede kayboldum bir bilsem

ilkin

nerede

çoğalttım susuşlarımı.

Şiirler biriktirdim avuçlarımın coğrafyasında

demli bir çaya tavdı acılarım.

Her aşk kendi zamanına yetimdi,

ve hep yüreğime dokunandı mabedim.

Derinliğim,

hiç bilinmedi bakışlarınca...

Hani,

gökyüzüne küstüm ya uçurtmam kaçtığında.

Hani,

fotoğraflarda aradım kendimi hep.

Kaybettikçe üşürken çocuk yanım,

kaç dikiş tutar yorgun yüreğimi.

Susma sevgili,

kaç kez yitirilir ellerim sen sarılmayınca...

Gözlerin diyorum,

yağmurlu bir kent sabahı gibi

tedavisi yok içimde oluşunun biliyorum.

Sen yinede

sesimi bağışla her sustuğumda.

Ben ki,

görünmeyen yangınlar taşıyorum bağrımda.

Keşke diyorum sevgili,

keşke her çiçek rengini kendi dağından alsa.

Saklambaç oynayınca içimin çocuk yanı,

masumiyetim her bir taraftan duyulsa...

İlkin nerede kayboldum bir bilsem

ilkin nerede çoğalttım susuşlarımı.

Dinlemeyi çok isterdim inan sevgili,

biri

bana

beni anlatsa.!