Neredesin Anneciğim
Görmedim ki seni unutayım
Sen benden habersiz
Bilemediğim sevginin peşindeyim
Belki de cennet köşesinde
Kurarsın hayalimi
Belki başka çocukların var unuttun beni
Ben senden habersiz
Çeteler sardı etrafımı
Kabadayı tokatları büyüttü bakışımı
Izdıraplara dayanamaz minik bedenim
Kaldırım taşlarına anlatırım derdimi
Yanımdan geçince analı çocuklar
Büzüşür bedenim
Belki sesini duyarım diye
Boş kaldırıyorum telefonu
Kan damlar yüreğimin kızıl çölüne
Annenler gününde saklanırım kuytulara
Neredesin annem
Yağmur yıkar bedenimi
Rüzgar tarar saçlarımı
Yaşayamadan buzlanır hayallerim
Tutmaz kimse ellerimi
Kayarım kör kuyulara düşerim
Gırtlağım yırtarcasına bağırıyorum
Sadece sesimi ben duyuyorum
Sensizliğini gidermiyor hiçbir şey
Karanlıklara saklarım gözyaşımı
Gökyüzünün maviliği iner geceme
Uyku melekleri buluştursun diye
Koşarım son hızla
Kan inmiş göz bebeklerim çizer resmini
Gözlerin derya deniz gibi parlar
Gönlüm kayar koynuna
Annem doğarken ölmüş yaşantım
Bıktım anam
Bıktım
Onun bunun çocuğu denilmekten
Ölüyorum yavaş yavaş
Nefes almaksa yaşamak
İstemiyorum
Al yanına sar koynuna
Dalayım sonsuz uykuya