Nergisin Söyledikleri

Kenar köşede unutulmaya yüz tutmuş,
Küçük nergis tanıdım az önce
Kendi kendine yalnız kalmış
Belki sade kendini dinlemiş
Yüzünde gülümseme
Özünde harika koku saklı
Sevgi mayasında durulmuş
Güneşten gayrı geceye sır vermiş
İçten içe güzelliğiyle
Dışa vuruşu başka

Dost olmuş börtü böceklen
Endamına güller şaşırmış
Ne ilk ne de sonmuş onun aşkı
Gülle, bülbül arasında sarmaşık
Baharın koynundan çıkarken
Yüzüne dokunan arı vızıltısı
Bal tatlılığında hayat olsa
Rüzgarın nefesine karşı

Yaşayacaktı bir ömür bahar
Sulanacaktı kökten uca
Dolacaktı göz diplerine
Umut,sevgi ve aşk
Hayata bağlıydı ölürcesine
Kokusunda sevda yükü
Yüreğinde atansa bir başka
Güzellik üstüne ne söylese
Kıskanmazdı onu tüm sümbüller

Laleler tüm kırmızılığıyla eşlikte
Bir haber vardı sonbaharda
İşte bitiyor denen ömre
Hafif hüzün, gülümsemeyle
Küçük nergis göz süzdü
Olsun varsın dedi
Yaşadım ya
Yine geleceğim öbür bahara
Toprağın altında yumrularım
Yine merhaba diyeceğim doğaya
İnsanoğluna gülümseyeceğim
Rengarenk kelebeğin kanıdında
Başka renkte sunuşumla
Doğduğum özlü kokulardan...