Nice Acılardan

yüzünüzü hüznün yalımı kaplıyor

daha bir tedirgin yürüyorsunuz

ayrılıklar kolay onarılmaz mı

bazı sevgililer tasarlardınız, kavuşulamaz

öpülemez kaşlarının bitişiğinden

-pes etmemek yine onurunuzdu-

yürek çarpıntılarıyla damıtırdınız onları

kireç badanalı evlerden kurulu mahâllelerde

piyangocu öğretmen hamal bestekâr

kaç katmandan insanını sevdiniz

boğumlu bir keder olan bu kentin

kadıköy'e açılırken bahar günleri

konuştukça genişlettiğiniz o güvertede

soykütüğünüze ilişkin şunlar bilinir:

-neresinde olursanız olun türkiye'nin-

atılgan, yurtsever, dehşet küfürbaz

çavlanlar sınıfının safındasınız

nice acılardan gâlip ve kumral çıktınız

pusulanız mâdemki göğün güzelliğidir

üveyik kanatlarını da nakışlarsınız

somut dolaysız tökezlemeden

yaşadıklarınızı iyice özümlersiniz

anlamından sıyrılabilir gitgide uzun söz

şeftâliler çiçeklemeyegörsün

ayrı yerlerde de kol kola ölürüz

(*): Devinim, Mayıs 1984