Nilüferimiz Tükendi

Söküldükçe şafak şafak
Al kana boyandı afak
Dağıldık ya, biz un ufak
Nüliferimiz tükendi...

Gök tengini çaldı zaman
Bizi bizden aldı zaman
Bir ummana saldı zaman
Nilüferimiz tükendi

Akıl geldi sonra başa
Vurduk başımızı taşa
Hani sultan hani paşa
Nilferimiz tükendi

Sevda gibi düşler kurduk
Gül sineyi boşa yorduk
Sonunda hazana erdik
Nilüferimiz tükendi

Ay büyüyen gecelerde
Nöbet tuttuk köşelerde
Yüreğimiz kaldı derde
Nilüferimiz tükendi

Yaşamak;
Yaşamak kıyısız denizde dalgalarla boğuşmaktır.
Dalgalara teslim olmadan sonsuzluğa ulaşmaktır...