Ninni

uyusun da büyüsün

hangi soğuk renkse duvarların
o renkten intiharlar ördüm
kenar oyalı

çocuğum
uyudum, uyudum büyüdüm
düşlerim düştü
sokaklar
oyunlarımı parçalayıp bölüştü

eee, eee, ee, e

aman, sakın uyanmayasın
henüz şiir solumadan
henüz zaman dikiş tutmadan
gerçeğe yakalanırsın

ninni
ninni

hangi devrik cümleyse yalnızlığın
o cümleden başlayıp düşler ördüm
kenar işlemeli

küçüğüm
tıpış tıpış yürüdüm
uykudaydım
ağzım ejder sıcaklığında
dudaklarım yağmur suyunda
yorgundum
ruhumu sıyırıp atsalar
sinekler üşüşse üzerine, anlamazdım

eee, eee, ee, e

aman, orada kal
evet sana gitme diyeceğim
takılıp düşme diye
durup dururken gülme diye
benimle kal

ninni
ninni

bu şehir ağıtları doğumlara
ninnileri yok oluşlara okutur