Nisyan

Şehri seyrediyorum pencereden,

Tam da senin seyrettiğin o yerden.

Yemyeşil bir baharın başlangıcında Ankara,

Lakin bulutlar hüzünlü, güneşin yüzü asık.

Bomboş şimdi sıcağıyla ısındığın o fincan,

Seni bekliyor kuytu bir köşede üşüyerek...

Hasret rüzgarları esiyor aklımın karanlık koridorlarında,

Ve yere düşen gözyaşının şıpırtısı yankılanıyor.

Bir çığlık duyuyorum; bir isyan!

Varlığına şükür, yokluğuna isyan...

Bir adam geçiyor gözümün önünden,

Seni mıh etmiş kalbine, başkasını nisyan!