Niye

Kirli beyaz hayallerini gömüp
Yüreğini tutsak ettiğim yerden yazıyorum

Burası izbe mekân
Siyahın beyazı gasp ettiği
Renkleri uçuk düşlerin
Eski mavisi

Esaret türküleri söyleniyor
Pencere aralıklarından yıldızlara
Matlaşıyor gecenin ışıkları
Şehir sisleştirip

Avuçlarımızda demir kilit
Metal sesleri çıkarıyoruz
Alkışlarken ezgileri

Ruhun tecritleştiği
Zindanlardayız
Müebbetten

Gıyabında
Aşk şiirleri yazıyoruz yüzümüze kara çalıp
Unutup mazgallara attığımız dünü...



Dün
Demir yığınlarında
Buz kümeleri değildi
Değdiğimizde parmaklarımıza yapışan ve yakan
Yaralanmadı ki avuçlarımız
İzlerinden ürkelim

Ak göğüste
İki süt damlasıydık
Bebe dudağına ilişecek kadar saf
Kundak kokuları sürdük dudaklarımıza
Öyle öpüştük
Öyle sindik birbirimize.





Şimdi
Maviye kara çalmak
Niye...