Niyet Ve Kısmet

bir kayık yol alıyordu okayanusta
üzerinde vurgun yemiş yolcusuyla
dümen yoktu
motor susmuştu
kıpırdamadan yatıyordu yolcu
hava karanlıktı
ve fırtına bulutları sarmıştı
her yanı
farkındaydı yolcu olup bitenin
görüyordu dalgaların hırçın gelişini
sadece gözleriydi hareket eden
ama korku ve endişe yoktu yüreğinde
zaten dümenin elinde olduğu zamanlarda da
istediği yere varamımıştı zamanında
belki de bu sefer olacaktı
kendiliğinden
bir umut kasırgası halinde
titredi bedeni elleri karıncalandı
kıpırdadı şöyle bir
başını kaldırdı
gözlerine inanamadı
özlemle ulaşmak itediği yerin kıyısındaydı
niyet ve kısmet dedi usulca...