Nöbet Ve İstanbul (askerde 3)

ah başımın belası nöbet zamanları
hep zayıf yerimden yakalıyor beni
kahrediyor, çıldırtıyor her seferinde

tek iyi tarafını biliyorum bunun
hani yalnızım ya, işime geliyor
kapanıp bir köşede, ağlıyorum

ağlamak, yaptığım en kolay şey oluyor
bozuyorum düzenimi bu halden sonra
karanlık koğuşu bir horultu yıkıyor

kimden geliyordu, seçemedim bir türlü
gözüm dışarı dalıyor sonrasında
şehire bakıyorum, beni cezbediyor

o İstanbul, karanlığın altındaki
ışıklar tam bir süs olmuş üzerine
hayran bırakıp, çekiyor kendine

yanaşıp önüne koğuşun penceresinin
saatlerce baktım gece kızı İstanbul'a
kimbilir sen, hangi ışığın birindesin
18/10/1995