Nü

Ben bilirim işimi

Sabahın altısında açarım ağız dükkanını

Kuru ekmek su geçer gırtlaktan

Boş mide ile çalışmak köşelerde

Acıyı kusarım ellerimde, hayatsızlığı

Fabrikanın çöplüğünde yazarım şiirleri

Yolu uzun ve çekilmez

Dönüşü yaygarasıdır özlemin

Ve amaçsızdır emeğim...

Ölümü yarın olan Dünyada...

Ve bir gecenin dibini daha gördü bu gözler

Sabahı sağ mı çıkar ruh, bilemiyorum

Yokluk hırkası üzerimde iken...

Hoş...

Aşkın ruhu bile satılmışken

Zaman artık yarınsızdır...

Tüm ipini koparmış kelimelere inat

Sayfa sayfa umut çırparken

Artık

Sonluğun ötesindeki ateş

Sonsuz evimizdir...

Şimdi toplama vakti

Geride kalan tüm sayfaları

Buruşuk satırlar arasındaki yoksulluğu

Bir anne gülüşünü mesela, gülen yüzünden

Hasat zamanı topraklarında

Zamanı çiçek açmanın, tomurcuklarında...

E F T E L Y A...

(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )