O An

Kum saatini izlerken dalmışım

Elimde soğumuş ikindi  çayı

Yorgunluk muydu üzerime çöken

Yoksa kara bir bulut mu sakladı güneşi

Bilemedim...

Bazen karşılık bekler insan

Yüreğinde severken bir başkasını

O da öyle düşünüyor diye

Yabancıl umuda kaptırır gönlünü

Oysa bir vakit vardır

O an deprem gibidir belki

Sarsıp yıkmakla kalmaz

Sel olur götürür

Tozlu sokaklarda unutulmuş düşleri

Hani bir tek yay vardır ya

O bekleyen üç ok için

İnsanda öyledir aslında

Yalnız başına kaldığı vakit

Kabulün ve reddedilişin 

Kendisine bağlı olduğunu

Seyircisiz yazdığı 

O tek kişilik senaryoda fark eder

Sonra siler tüm anılarını

Bir ağacın yapraklarını dökmesi gibi

Nasıl ki üşüyorsa kışın ağaçlar

İnsanda üşümeye başlar

Kendisini maziden soyutladığı vakit

Şimdi batıyor usul usul

Gözlerinde tebessüm aradığım güneş

Uyanırım yarına

Belki bir yağmur kokusu kadar hafif

Belki de bir gece kadar uykusuz

Bilemiyorum...

Kalkıyorum oturduğum yerden

Kum saati döndürülmeyi bekliyor

Ağırdan dokunuyorum rüzgara

Ve unutulmuş çayla beraber

Gömülüyor etraf o eski sessizliğine

''Yalnızlık bir ayna gibidir

Karamsar da olsa iyimser de olsa

Bile bile reddedemezsin

 O anın gerçekliğini.''