'O An'

Ah işte, onun o son olduğunu bilsem seni bırakmazdım.

Yüce tanrının bizi bi daha bu dünyada yazmadığı gerçeğini bilmiyordum ki

Bilsem zamanı durdururdum

Bilsem güneşi o en tepedeki yerine sabitler, yıldızlara yalvarırdım gelmeyin sakın diye.

Dönmesin dünya diye en uzun çiviyi alır, magmaya kadar çakardım

En ufak bir ilerlemeyi hakaret sayar, kin duyardım

Zamanın ‘o an’dan geçmesini isteyen her insan en büyük düşmanım olur,

Bütün savaş meydanlarında, bütün ringlerde onları alt ederdim

Diyorum ya…

Ama bilmiyordum.

Bilmemek ne acı şeymiş

Yaşarken öylece ‘o an’dan geçip gitmek

Olanlardan sonra fark etmek

‘O an’ son muydu yani demek

Sonra da sonsuza kadar ‘o an’da kalmak

Bilmiyordum, bilsem…

Bunca yazınca yanlış anlama derdim dünyayla, kaderle, yüce tanrıyla değil elbet

Senle.

Gitmiş olmanla,

Kalmış olmamanla,

Vedalaşamamızla,

Benim seni sayfalarca, dakikalarca, zamanlarca özlememle

Bu kadar kelamdan anlamadınsa eğer git Oruç Aruoba oku

O beni bilmiş de yazmış

Özlem dayanılmazdır demiş

Ben o andan beridir dayanıyorum

Var gerisini de sen anla...