O İnsan

Lanet bir şehrin yağmurlu akşamı ,
Gökyüzu bulutlu ve hırçın
Deniz, son kavgasını vermekte.
O susmak bilmez insan
Bir bankın tepesinde sessiz sakin
Oturmuş hayallerini beklemekte.
Arkada son vapurun sesi
Tüm dünya çırpınışlar içinde
Karşıya varmak imkansız
Tüterken dumanı sigaranın
O bitik insan bir el beklemekte.
Herkes duvar herkes yorgun
Boyamalı diye düşünür
Boyamalı duvarları,duyguları
Karamsar diye bilinen o insan.
Yalan yok bu kez sevmelerde
Tren rayları harap olmuş
Yolcular sefer saatini beklemekte.
Bir resme atılan son imza gibi
O saf insan mutluluk diyip gezmekte.
Sarılmak yok sevdiklerine
Bütün evren gözü yaşlı izlemekte.
Aşkı bilen yok seven yok sevilen yok
O umut dolu insan geceye bir şarkı söylemekte.