O Kadar Sevmeye Değecek Ne Vardı

Hem sensiz,hem keyifsizim,
Bu akşam vakti kumsalda..
Yine o bildik tadı,
Yalnız yaşamın damağımda..

Gezdim,dolaştım,aradım seni,
Gümbet sahili boyunca..
Her akşam oturduğumuz iskelede,
Hayâlinle sohbet ettim,
Gecenin serin koynunda..

Ve koptu aniden yüreğimde,
Fırtınaların denizci altı ölçeğinde,
En şiddetlisi..
Okunmakta içimde,derinlerde bir yerde,
Arabesklerin yaşama en kahredicisi,
En lanet edicisi...
''Batsın bu dünya!''

Yakmakta tüm benliğimi,
Sana dokunmak,seni sevmek hasretinin,
Doğum sancısı...
Ve demek sana:
''Kızma lütfen dün akşamki konuşmamdan dolayı.
Görüyorsun,çatlayabilir böyle bir hasatsız aşkta
böyle her an tüm sabır taşları''..

Saatler bu düşüncelerle geçmiş,
Geç olmuş,unutmuşum vakti zamanı..
Koyuluyorum yola,
Bakıyorum,millet derin uykularda,..
Gülüşmeler,sohbetler yankılanıyor
Sessziliğinde gecenin,
Halâ bazı balkonlarda..

Nasıl bir hayat bu? diye hayıflanıyorum,
Aniden, yürürken yolda..
Adaletsizlik apaçık görünmüyor mu şu tabloda?
Kader denen şey,
Neşeyi,mutluluğu verirken başkalarına,
Kederi,mutsuzluğu
Sadece bana mı uygun gördü acaba?

Çekiyor isyan bayrağını içimde aniden,
Kızgın,kırgın ve öfkeli bir ses ve diyor ki bana;
''Yahu Aslanım' Tanrı aşkına!
Bu kadar sevmeye değecek ne vardı,bu kadında?
Kıtlığına kıran mı girmişti?
Neden kafayı bu kadar bu hatuna taktın?
Kendini,kendi ellerinle yaktın?

Allah için, soru güzel ve haklı..
Ama, cevap yok ki bende vermeye,hazırda saklı..

''Susma hakkını kullanmak istiyorum!''
Diye bağırıyorum sokağın ortasında..

Aldırmadan,bana balkonlarından ''deli mi ne?'' diye bakanlara,
kullanıyorum susma hakkımı,bir kere daha,
Gerek duymadan kimseden onaya...
Ve, her akşamki gibi yine,
Rahatlayarak gidiyorum eve yatmaya...