O Kadar Şiirdi Ki Gece

Sen yoktun
Bense kendimde değildim
Şiir yazmaya hiç gerek yoktu
O kadar şiirdi ki gece



Dolunayın şavkından saklanmıştı karanlık
Yakamozlar dansetmeyi yeniden öğrenmişti sanki
Bir bahar meltemi esiyordu sessizce
Çek diyordu kekik kokusunu içine
Çek hadi
Enfiye niyetine
O kadar şiirdi ki gece



Sen yoktun
Kokun firar etmişti çoktan
Gözlerin bile yoktu üstelik
Dualarım tutsak kalmıştı gittiğim mabetlerde
Kaderle mağlubiyet antlaşmamdı zaten son şiirim
Kalem kağıt çoktan gitmişti çöpe
Yıldızlar mıknatıs gibi çekiyordu beni göğe
Varlık karışmıştı zaten hiçe
O kadar şiirdi ki gece