O Şarışın Rüzgarının Ardından Çok Ağladım Ve Çok Bekledim Dönersin Diye

Sarışın bir rüzgar,
boncuk mavisi bir iklim...

Çokça suskun bir fırtınanın öncesiydi mevsim...

Çarşaf gibiydi bakışların
dalıp dalıp ıslandığım...

Tenindeki bahçe benim!
Benim nefesindeki bahar,
ıtırlı menevişim...

Seni bulmuşum,
kaybetmişim...
En güzel günlerimi cami bahçesine terk etmişim!
Çingeneler almış gençliğimi...

Benliğimi,
evinin arka sokağında kaybolmuş çocuk gibi
saçma ve kimsesiz bırakmışım...

Yazık değil mi bana,
güzel bir masalın ortasında uyumuş
çocuk gibi yarım kalmışım?

Ne desem de dönsen?

K ü s m ü ş ü m . . .

A ğ l a m ı ş ı m . . .