O Şiiri Yazamadım Sevgili

Ben, o şiiri yazamadım ey sevgili
O şehri de yakamadım, bilirsin
Bırakamadım aklı dışarılarda
İçlerde kavgam var.
İçlerde sevdam.
İçlerde yangın!

Alev hüznümün rengidir çok zaman
Duman tütün mavisinde yükselir
Küs gelir nefes.
Herkes yaban
Anam, babam
Eşim dostum
Yüzülür postum!

yoldaşlarım da yok kötü zamanda
Yok, imanda mutluluk.
Yüreğine sarılacak bir el ararım
Üzerine yığılacak bir göğüs
Bir diz çökecek önüne.
Ömrüme anlam, anlamam gülmeleri
Ölmeleri bildim ben, ölmeleri
Bir de..seni,
Eli hançerli.
Gözü kızıl ok,
Sözü zehir yutulmayan
Ve.. Unutulmayan sedan
Sevdam..sevdam..sevdam!

Mutluluğu ben yazamam kırıktır kalem
Eğiktir kellem, başım önümde
Dön, desen..dönemem.
Kal, desen..ölürüm.
Sal, desen, yüreğimle sana yürürüm
Büyürüm ay kadar.
Dolarım yıldızlar gibi.
Doğarım güneş misali.
Bu masalı anlatırım her sabahın
Kalmaz ahım belki güne
Figanlar kalır bülbüle
Gül'e gülücük gelir
Bana sen...

Desen desen çiçekler açar bahçemde
Kuşlar bile uçar gece yarısı
Hece hece düşer şiir.
Hani o, sana hiç yazamadığım
Yaşamadığım mutluluklardan
Dize dize.
Bize bize.
Yazıklanan ikimize tek tümce
Ömrümce ilk.
Ilık ılık,
Sıcak sıcak,
Kucak kucak ey sevgili sevgilerimle....!

//yazamadığım şiirle kal...! ! !