Od Sönüyor

izini sürdüğüm ve saati kurulu kırk yıldan

bu güne miracı avuçlarım diye kapaklanıyorum secdeye

bu yüzden karınca yuvaları kanlı

şimalde bitimsiz rüzgarlar

eşkıya hükmünde zeybekler oynanıyor aşklar üzerine

başta kara yağız efe

yırtık bir dize üflüyor kanlı

bir de sipsiye

rahmani fikirler üretiliyor

her naranın sonunda

od sönüyor sağanak dualardan

ceylan vururken kuşluğun ilk saatini

piştov sesi boğuyor karanlığın çığlığını

sek sek yürüyor düşene kadar düşleri

dağların kenarları gamsız olur bu şehirde

denizde birleşirken isterik nameleri çam kozalarını acıtır kırk yıllık midyeleri

kırılır titrerken ışıklar ve mendirekler

zifir üzerine kurulur tüm hikayeler

karanlıkta öpüşür ilk kez

şehrin oğlanı ve kızları

şimal başlarında dönerken...