Oda
Kendimden ayrıldığımdan beri
En uzak kıtadaki karanlık bir odadayım
Sürgünlük yaşadığım
Sigara sardığım
Küfür etiğim
Odamdayım o en uzak kıtadaki odamda
Odamdayım...
Çaktığım her kibrite gölgene gülüm/sediğim
Bir mum yaktığımda seni damla, damla erittiğim
Bakışlarımla her köşesine seni işlediğim
Seni öbek, öbek çizdiğim o odadayım
Annem için belkide kaç adımlık yol
Benim kaç asır yaşlanmışlığım
Küçük kardeşimce bir oyun alanı
Kimseler bilmez benim bir katil olduğumu
Seni kaç bin defa bu odada öldürdüğümü
Cinnet geçirdiğimi
Polislerce kovalandığımı...
Şimdi sırasıdır iğnesiz ipliksiz kefenler dikmenin
Haydi, çingeneleri oynat atları kişnet
Kendince dilekler tut
Haydi gülümse tüm acılarıma
Soğuk bir silah namlusu duruyor şakağımda
Bu gece ya seni unutacağım
Ya da bu soğuk odada kendimi vuracağım
malesef şiirlere yazdıklarımızı yaşayamıoruz ne unutabilior ne de kendmizi vurabilioruz şiir yazmayı bu yüzden seviorum hele küfür ettiğim kısmı gülümsetti yüzümü kendime yakıştıramadığım sözcükleri ben de bir arkadaşımla paylaşırım geceleri küfür se küfür kardeşim acılarını çekmek yakışıyorda küfür etmek niye yakışmıyormuş deilmi kaleminize sağlık: )
Oda gam dolu,
Yüreğin kavgası sarmış dört bir yanı..
Kasvet dolu olsa da etkileyiciydi şiir..
Vurmak değil unutmak olmalı tüm çaba..
Kutluyorum..
Kendiyle başbaşa kalan, zihni yoğun ve yorgun bir adamın şiiriydi. Duyguları içtenlikle hissedebildim. Dışardan bakınca görülmeyen şeyler. Dışarıda azat içinde esir gibi.
Tebriklerimle
çok derin bir yalnızlık şiiri..her mısrası isyan,her kelimesi bir sitem
güzel ve dokunduran bi şiir...tebrikler...
😙