Öfkem

En sert iklimlerdeydi ömrüm
Kurak ve yağışlı geçen 

Upuzun yıllar
Sevenlerimle 

Sevdi görünenlerle
Virajlarla zoraki yürüttüğüm yaşlarım
Ayın denize yaklaşıp uzaklaştığı gibi
En yoğun gelgitler kadar çalkantılı geçti
En az karadeniz kadar hırçın
Bazen sakin akarsu kadar huzurlu
En yoğun öfkelerimle kan kusturduklarım
En naif duygularla sevdiklerim de oldu
Bir köşeye büklüm büklüm kurulmuş çocuk ruhum
Kimsenin hissetmediği duymadığı buhranlarıyla savaşırken
Farkedemedi 

Farketmedi en yakınımdakiler bile
Dolu dolu
Yoğun yoğun yaşadım 

Kader denen hayatı
Kimseye öfkeli 

Kimseye kırgın, 

Gücenmiş değilim
Bütün öfkem 

Yaşayamadıklarımdaydı oysa ki
Şimdi ömrüm boyunca biriktirdiğim bütün dualarımı salıyorum
Uçsuz bucaksız semalara
Belki bir buluta konar
Ordan da bana yağmur olur yağar
....