Öğrendi Yokluğunda

Bir çocuk gibi büyüttüm sana olan sevgimi

Bir vefakar anne şefkatiyle yalnız başıma

Korudum bütün zamane kötülüklerinden...

Yokluğunda tek başına yürümesini öğrettim

Senle başladı o en önemli ilk hecesi...

Gözyaşlarımda yüzmeyi öğrettim,

Ve olmayan,olmayacak bir umutla yıkadım,

Herşeye rağmen vazgeçmemeyi inatla beklemeyi

Bir hayatı bir sevgiye heba etmeyi öğrettim istemeden

Gülmeyi hiç görmedi ne olduğu hakkında bir bilgisi yok

Ve hiç gülmedi

Ama adam gibi sevdi...

Bir fotoğrafa bakarakta olsa,

Bir hatırayı koklayarakta olsa...

Sevmeyi vazgeçmemeyi öğrendi.

Sevdiğinin mutluluğuyla mutlu olmayı

Ve bu mutlulukla deli olmayı öğrendi yüreğim yokluğunda...



By Muzarth

03/09/2011 Cumartesi 21:00