Öğrendim

Vurulup düştükçe, öğreniyorum kalkmayı.
Sendeledikçe, koşmayı.
Bir umuda dal olmuş gibi, gülümsüyorum hayata.
yaşamak, sen olabilmekmiş..
Öğrendim,
ölüme koşar gibi Seni Sevmeyi..!
Vebalı zamanlarda tutundum aşka,
Kahır olanlara, yalın ayak koştum.
Mağlubiyetim kendime,
Mecburiyetim ömrüme...
Zamana saklar oldum sevilmeyi.
Hergün belki seversin diye beklemeyi.
.....
Çıkıp bir minareden sana seslenmeyi..
Bir uçurumdan, sevdamı arkandan itemeyi.
Belkilere son vermeyi,
Imkansızlık içinde tekrar sen demeyi.
Asılmalı bu aşk,
Ve ya azad edilmeli,
Gelmelisin artık, bir gün gömülmeden naışım.
Yada son vermelisin, bu tutarsız duygulara.
kırılmadan sabır taşım.
....
Al şu nasırlı öfkemi,
Sırtımdaki kamburu devir.
Sakladığım ellerimin bağını çöz.
Ya yüreğime sevmeyi anlat,
Ya yırt yamasını yalanların.
Ya kopar dilimi,
Yada sözün erdemini öğret...
Sayende öğrendim,
Sevmeden seviyormuş gibi didinmeyi.
Yarınları hesaba katmadan.
Duygularla alay etmeyi..
Seninde yaptığın gibi.
Bir sabah, sessizce çekip gitmeyi.