Öğrendim

Artık vakit o vakittir
Sürüncemede kalan ne varsa tüketmeliyim
Sahtekar bakışlarından hayatın
Sana bakmamayı öğrendim..
Kaçmayı sonra belki de ölebilmeyi...
Kaçmıştım oysa
Asılmaktan son anda kurtulan bir mahkum gibi
Bileklerimde senden bir kelepçe varken
Koşmuştum kıpkızıl bir hayata...
Yanıldığımı anladım
Ama geç kalmış bir tren gibi
İstasyonuma gelemeden
Öldü beynimdeki makinist.
Bilemezdim hayatın da senden yana olduğunu.
Kuşların,yıldızların ve baharın senden yana olduğunu...
Bana düşmandı kaldırımdaki taşlar
Gözlerimdeki yaşlar...
-ki akıp terk ettiler beni-
Kırıldığım her yerde düğüm attım kendime ...
Her yer senin gözünse
Gece ellerinse beni iten
Rüzgar nefesin
Ben nasıl giderdim senden...
Öğrendim artık hayat da senden yana
Müntehir olsam ne fayda...
Öğrendim artık....